«Όλα είναι χάος στην SL2»

Σήμερα παρουσιάζεται το ντοκιμαντέρ «ΧΑΟΣ» του ΠΣΑΠΠ για την κατάσταση που επικρατεί στη Super League 2. Ο Γιάννης Ανδρέου, που αγωνίζεται στον Τηλυκράτη εξήγησε στην ιστοσελίδα της FIFPro γιατί ο σύνδεσμος προχώρησε σε αυτή την κίνηση. Παράλληλα, εξιστόρησε κάποιες ιστορίες… τρέλας από τη δεύτερη τη τάξει επαγγελματική κατηγορία στην Ελλάδα.

Ο 25χρονος αμυντικός ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Δημιουργήσαμε αυτό το ντοκιμαντέρ για να αλλάξουμε την κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καριέρα μας. Εγώ έχω χάσει πολλά λεφτά και δεν είναι ο μόνος. Εκατοντάδες παίκτες έχουν χάσει χρήματα. Και εκατοντάδες παίκτες χάνουν περισσότερα λεφτά κάθε χρόνο. Εγώ έχω χάσει χρήματα από τρεις ομάδες. Μια μου χρωστάει πέντε μισθούς, μια άλλη έναν και μια τρίτη μου οφείλει ακόμα τρεις μηνιαίους μισθούς.

Πρέπει να ξέρετε ότι εμείς, οι παίκτες της Super League 2, δεν παίρνουμε τους μεγάλους μισθούς που παίρνουν οι ποδοσφαιριστές της Super League 1. Έχουμε μικρότερα συμβόλαια.

Όταν ήμουν μικρός, υπέγραψα τριετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό, μια από τις τρεις μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα. Πίστευα ότι θα γίνω παίκτης στην πρώτη κατηγορία και θα παίζω στην Ευρώπη. Μετά από δύο χρόνια, πήγα σε ομάδα της δεύτερης κατηγορίας γιατί ήθελα να παίζω περισσότερο. Κάποιος με προειδοποίησε: “Μην πας στη Super League 2, γιατί θα μείνεις εκεί για το υπόλοιπο της καριέρας σου. Κανένας παίκτης δεν φεύγει ποτέ! Πήγαινε κάπου αλλού”. Πίστευα ότι θα τα καταφέρω και ότι θα επιστρέψω στην πρώτη κατηγορία, μετά από έναν χρόνο, αλλά αυτό δεν συνέβη. Πρόσφατα πήγα στον Τηλυκράτη, που αγωνίζεται στη Super League 2.

Πολλοί παίκτες στη Super League 2 δεν έχουν αρκετά λεφτά για να ζήσουν. Κάποιους τους πετάνε έξω από το σπίτι γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο, άλλοι δεν έχουν λεφτά για να φάνε. Όταν δεν έχουμε λεφτά, μιλάμε με συμπαίκτες μας ή με την οικογένειά μας, και προσπαθούμε να δανειστούμε.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα στην κατηγορία μας: οι συνθήκες εργασίας είναι κακές, δεν υπάρχουν καλά γήπεδα για προπόνηση ή προπονητικά κέντρα, δεν υπάρχει φαγητό και κάποιες ομάδες δεν έχουν ούτε νερό να πιούμε, όταν παίζουμε ή προπονούμαστε.

Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου γιατροί και φυσιοθεραπευτές – ορισμένοι παίκτες κάνουν μασάζ στους συμπαίκτες τους. Δεν υπάρχει τίποτα. Είναι ερασιτεχνικό. Είναι μόνο επαγγελματικό στα χαρτιά.

Όταν ο ντοκιμαντερίστας με ρώτησε τι τίτλο θα έδινα στο πρωτάθλημα αν ήταν ταινία, απάντησα: χάος. Όλα είναι χάος!

Όταν ήμουν νεότερος, ένα από τα παλιά μου κλαμπ με έβαλε σε ένα ξενοδοχείο γιατί δεν είχαν χρήματα για σπίτι. Ωστόσο, δεν πλήρωσαν τους λογαριασμούς και με έδιωξαν στους δρόμους. Έπρεπε να μετακομίσω σε άλλο ξενοδοχείο, όπου με έδιωξαν ξανά μετά από λίγο, και μετά ξανά σε άλλο ξενοδοχείο.

Όταν έπαιζα για έναν σύλλογο της Κρήτης, είχαμε ένα εκτός έδρας παιχνίδι στην Κέρκυρα, που είναι ένα νησί στα βορειοδυτικά της χώρας μας. Μια πτήση σας μεταφέρει εκεί σε δύο με τρεις ώρες, αλλά το ταξίδι μας κράτησε 22 ώρες. Αρχικά πήραμε το καράβι για Αθήνα, μετά πήγαμε με λεωφορείο για Ηγουμενίτσα και μετά άλλο καράβι για Κέρκυρα. Και ο σύλλογος δεν μας παρείχε φαγητό – έπρεπε να το αγοράσουμε μόνοι μας.

Κάποτε είχα έναν συμπαίκτη που, αφού κάναμε προπόνηση το πρωί, πήγε σε ένα κομμωτήριο για να δουλέψει ως κομμωτής. Είχα πολλούς συμπαίκτες με δεύτερη δουλειά. Αν έχεις σύζυγο και δύο ή τρία παιδιά και η ομάδα σου δεν σε πληρώνει, τότε πρέπει να κάνεις μια δεύτερη δουλειά για να τα βγάλεις πέρα.

Είμαστε ρομαντικοί, αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Πρέπει όμως να ζούμε και από το ποδόσφαιρο. Η μητέρα μου πηγαίνει σε ένα γραφείο για να κερδίσει χρήματα, εγώ παίζω ποδόσφαιρο για να κερδίσω χρήματα.

Κάποτε σκέφτηκα να σταματήσω την καριέρα μου. Ήμουν 20 χρονών και είχα περάσει έξι μήνες χωρίς να λάβω τον μισθό μου. Δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι, άρχισα να σπουδάζω. Πήρα το πτυχίο μου και δύο μεταπτυχιακά και εν τω μεταξύ ξεκίνησα μια υπόθεση εναντίον του συλλόγου μου για να πάρω επιτυχώς τις καθυστερούμενες αποδοχές μου.

Η οικογένειά μου πάντα μου έλεγε να κυνηγήσω τα όνειρά μου αλλά και να σπουδάσω. «Αν δεν μπορείς να τα καταφέρεις ως παίκτης, τότε θα έχεις πάντα την ακαδημαϊκή σου καριέρα».

Πολλοί καλοί παίκτες τα παράτησαν. Η τρίτη και η τέταρτη κατηγορία είναι ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, αλλά υπάρχουν πολλοί ποιοτικοί παίκτες. Όταν ήταν 23, 24 ετών αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν στο δεύτερο πρωτάθλημα και αναζήτησαν άλλη καριέρα για να κερδίσουν εισόδημα.

Το κύριο πρόβλημα είναι ότι το πρωτάθλημα έχει κακή διαχείριση. Η Super League 2 αποτελείται από δύο ομίλους: Βόρειο και Νότιο. Ο καθένας έχει 13 ομάδες, αλλά μόνο δύο ή τρεις από αυτές τις ομάδες διοικούνται σωστά, καθώς και οι δεύτερες ομάδες της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ. Οι υπόλοιπες 16 ομάδες έχουν προβλήματα. Κάθε ομάδα έχει 25 παίκτες, οπότε μπορείτε να φανταστείτε πόσοι παίκτες αντιμετωπίζουν προβλήματα. Και θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και μέλη του τεχνικού επιτελείου, καθώς οι προπονητές αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.

Θα δώσω ένα άλλο παράδειγμα: κάθε χρόνο το πρωτάθλημα λέει ότι ξεκινά γύρω στα μέσα Σεπτεμβρίου, αλλά κάθε χρόνο ξεκινά στα τέλη Οκτωβρίου ή αρχές Νοεμβρίου. Την περασμένη σεζόν, ξεκίνησε στις 4 Νοεμβρίου. Αυτό είναι τρομερό, γιατί υπάρχουν σύλλογοι που δεν θα πληρώσουν τους παίκτες τους μέχρι να ξεκινήσει το πρωτάθλημα.

Μερικές φορές νομίζω ότι μόνο η ένωση παικτών μας, ο ΠΣΑΠΠ, ενδιαφέρεται πραγματικά για τη δεύτερη κατηγορία. Αλλά όταν μιλάμε για τα προβλήματα, τότε γινόμαστε οι κακοί. Ωστόσο, αν ο ΠΣΑΠΠ, η κυβέρνηση, η ομοσπονδία και το πρωτάθλημα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και συζητήσουν σοβαρά τα πράγματα, τότε μπορούν να βρουν καλές λύσεις.

Είμαι πεπεισμένος ότι το ντοκιμαντέρ θα μας βοηθήσει. Αφού ο ΠΣΑΠΠ κυκλοφόρησε το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ πριν από τρεις εβδομάδες, πολλοί άνθρωποι μου έστειλαν μηνύματα λέγοντας: συγχαρητήρια, πολύ καλή δουλειά. Πριν, πολύς κόσμος δεν με πίστευε όταν τους έλεγα για τη ζωή μου ως παίκτης της δεύτερης κατηγορίας. Τώρα όμως με πιστεύουν».